Snorri Hjartarson

Snorri Hjartarson var fæddur þann 22. apríl 1906 á Hvanneyri í Borgarfirði. Snorri ólst upp um átta ára skeið á Skeljabrekku og frá níu ára aldri í Arnarholti. Hann var sendur til náms í Flensborgarskóla í Hafnarfirði 1920–22 og gekk í 4. og 5. bekk í Menntaskólanum í Reykjavík, en hætti námi 1926 vegna brjóstveiki (berkla); var hann jafnan síðan heilsutæpur, einkum á veturna, og varð þó langlífur. 24ra ára hélt hann utan til listnáms í Kaupmannahöfn, 1930, og var um tíma hjá Jóni Stefánssyni listmálara, en á Listaháskólanum (Kunstakademiet) í Osló veturinn 1931–2. Ritstörf stundaði hann frá 1932. Var frumraun hans skáldsaga á norsku, Höit flyver ravnen, sem fjallaði "um kjör listamanna milli ástar sinnar og listar.

Frá 1939 átti Snorri heima í Reykjavík, við Eiríksgötu. Hann var bókavörður við Bæjarbókasafn (síðar Borgarbókasafn) Reykjavíkur 1939–43 og yfirbókavörður 1943–66.

Fyrsta ljóðabók Snorra, Kvæði, kom út lýðveldisárið 1944, en í henni voru ljóð ort frá 1940. Næst kom ljóðabókin Á Gnitaheiði, árið 1952. Þriðja ljóðabók hans Lauf og stjörnur kom út árið 1966. Fjórða og síðast ljóðabók hans, Hauströkkrið yfir mér, kom út árið 1981.

Fyrir Lauf og stjörnur veittu bókmenntagagnrýnendur honum viðurkenningu sína, Silfurhestinn. Hann hlaut bókmenntaverðlaun Norðurlandaráðs 1981 fyrir fjórðu ljóðabók sína, Hauströkkrið yfir mér. Þann 4. okt. 1986 sæmdi heimspekideild Háskóla Íslands hann heiðursdoktorsnafnbót: doctor litterarum Islandicarum honoris causa. – Snorri lézt þann 27. desember 1986, liðlega áttræður að aldri. – Með konu sinni, Solveigu Björnstad, sem hann var kvæntur í fjögur ár, var hann barnlaus.

(Heimild: Þetta yfirlit er unnið úr yfirliti yfir ævi og verk Snorra á vefsíðu Kirkjugarðasambands Íslands  gardur. is)