Hannes Pétursson

Pistill frá Hannesi Péturssyni

Frá höfundi

Ég hef aldrei lagt fyrir mig þá spurningu hvers vegna ég yrki og skrifi, ekki frekar en ég hef spurt af hverju hestar hneggi og hundar gelti, en ekki öfugt. Ég er bandingi raddar sem tók öll völd innra með mér áður en ég náði fermingaraldri.Sú rödd var í senn hlý og ströng og fyllti mig ólýsanlegri þrá. En hún einskorðaði um leið viljakraft minn og metnað, eða ef til vill ætti ég að segja: einfaldaði hvort tveggja, því ritvöllur varð eftir þetta sá eini völlur sem stóð mér til boða, ef ég kaus á annað borð að verða einhvers nýtur, jafnvel maður með mönnum.Þannig var ég sviptur öllu vali um meginstefnu í þessu lífi. Og ég harma síður en svo það hlutskipti.Ég viðurkenni að ég hef aldrei áttað mig til fulls á ritvellinum, þótt ég hafi um áratugi hvergi getað annars staðar verið. Samt finnst mér endilega að þar séu einhvers staðar vítateigar, mörk og fleira slíkt.Eitt veit ég þó með vissu: að eina tungan sem skiptir mig máli á þessum velli er íslenzka, þótt við og við heyrist önnur mál í gjallarhornum.Verst þykir mér að ég verð því fáfróðari í íslenzku þeim mun meira sem ég legg mig fram um að læra hana og nota af boðlegu viti. Hún stækkar sífellt og stækkar inn á við í allar áttir.Ýmsir virðast trúa því að íslenzka liggi hér aðeins í lofti yfir ritvellinum, eins og hver annar blástur yfir knattspyrnuvöllum landsins. En fyrir löngu tók mig að gruna allt annað, nefnilega að hún kynni að vera sjálfur ritvöllurinn.En þetta þarf að rannsaka betur.Hannes Pétursson, 2001.

(Heimild: Bókmenntir.is. Sótt 28.01.2011)