Ljóðskáld úr MS

Skólinn hóf starfsemi árið 1969 og hefur alið af sér fjölmörg ljóðskáld og rithöfunda. Hér að neðan eru dæmi um skáldskap þeirra.

Andri Snær Magnason (1973-)

Úr Bónusljóðum (1996):

Hér drýpur smjör úr hverri hillu ég geng um ganga með lokuð augu og útréttar hendur og þreifa á banana og ananas radísum og rófum agúrkum og avocado

kerran fyllt af sumri og sól í öllum regnbogans litum.

Eva í aldindeildinni freistast til að bíta í safaríkt epli á sértilboði

grunlaus

um alsjáandi auga myndavélarinnar.

Ari Trausti Guðmundsson (1948-) fyrrum kennari við MS

Úr ljóðabókinni Borgarlínur:

Gengið til góðs

Á meðan sú aldraða í gula húsinu
er fangelsuð fyrir að draga í efa
sigurgönguna

rölta þúsundir
um aðalstræti borgarinnar
undir marglitum götuljósum
með barnavagna á undan sér
bleikan ís í hendi.

Á gamla sigurboganum stendur:
Lifi framtíðin og máttur vinnandi handa.

(Ari Trausti Guðmundsson 2008, Uppheimar)

Arngrímur Vídalín (1984-)

Draumur um veruleika úr Endurómun upphafsins:

Eitt andartak í eilífðinni.Augu mætast,hendur finnast,alveran tekur kipp.Hjörtu sláÓðinn til gleðinnar.Draumur í vöku,draumur í fyllingu,hrædd snertingvonir, væntingar,ósk sem rætist.Mjúkur kosseðadraumur um veruleika?

(Arngrímur Vídalín)

Ármann Jakobsson ( 1970-)

Úr bókinni Fréttir frá mínu landi (2008):

Í Mogganum: Stéttaskipting og græðgi
komin upp í þjóðfélaginu

Það var einmitt mín tilfinning líka.

(Ármann Jakobsson 2008, Nýhil)

Einar Már Guðmundsson  (1954-)

Úr Í auga óreiðunnar:

Uppgjör við fortíðina I

Nú vil ég biðja þá sem í óskammfeilni sinni gengu niður Laugaveginn einhvern tíma í nóvember árið 1932 að vera svo vingjarnlega að snúa við og ganga hann upp.

Einar Kárason ( 1955-)

Úr Loftræsting (1979) : farir mínar holóttar 1:

Sjálfsgagnrýni í fleirtölu

Kitlandi tilfinning að telja sig setja svip á bæinn  sem er ömurlega vitlaus og smár  andstæðingar fatatískunnar  fylgjandi andtískunni  klæða sig og klippa samkvæmt henni alltaf á móti hákúltúrnum dýrka háþróaða framúrstefnulágmenningu og hrærast í alþýðusnauðri alþýðufræði En afþví steinsteyptu stórblokkirnar eru svo kaldar  og ómannsekjulegar  er skriðið ofaní kjallara  í gamla bænum og uppdráttarsjúk háaloft gömlu bakhúsanna eru samkomustaðirnir  þarsem gáfulegt sipp  úr kínverskum grasatebollum  og íhugult snörl í maíspípum  fyllir andríkt tómarúm persneska línan á veggjunum og tónlist útdauðra villimanna  gefur taktinn fyrir stunur samtalanna Lesa Rimbaud sem gaf skít í kúltúrinn samstæðar klíkur lausar við illsku heimsins allir langbestir  og gálgahúmorískari en hinir ekkert mannlegt óviðkomandi  utan efnahagslögsögu hópsins  og landhelginnar  kringum tilfinningar meðlimanna sem hafa áhuga á öllum vandamálum  sem leysa má þeim að kostnaðarlausu Sótthreinsaðir af eigin vömmum en stundum desperat afþví hinir eru frumlegri  eða meira desperat fatta ekki skilningsleysi alþýðunnar meðan hrósið „vá þú ert snillingur!“ og hvatningarnar  ganga endalausa hringi  kringum borðið á kaffihúsinu róta taktfast  í einmanalegum sígarettustubbum  sem gulna í öskubakka Gráta svo saman  yfir lágu launum  vitlausu stelpunnar  sem ber þeim kaffi Svo efinn fari ekki að vitrast þeim í svefni.

Helgi Ingólfsson (1957-)

Síðasti kransinn

I

Í æskunnar blóma
örlögin spunnu
æviþræði
hins ákafa manns

Nú árin streyma
sem straumþung elfur
um minni hans

Í æskunnar blóma
örlögin ófu
ungri stúlku
ævinnar krans

Um gólfið svifu
skrýddir skór
hinn síðasta dans

(Helgi Ingólfsson 1977: TMM 1997:3)

Sveinbjörn I. Baldvinsson (1957-)

Fyrir dögun

Álftir

sofa
á svörtu
vatni
fljóta

 postulíns svanir
á glertjörnum.